Szara Studnia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Szara Studnia
Plan jaskini
Plan jaskini
Państwo

 Polska

Województwo

 małopolskie

Położenie

Tatry Zachodnie, Dolina Miętusia

Właściciel

Skarb Państwa
(Tatrzański Park Narodowy)

Długość

125 m

Głębokość

50 m

Deniwelacja

50 m

Wysokość otworów

1750 m n.p.m.

Wysokość otworów
nad dnem doliny

410 m

Ekspozycja otworów

ku górze

Data odkrycia

14 listopada 1998 roku

Odkrywca

Zbigniew Tabaczyński

Kod

(nr inwentarzowy PIG) T.E-12.50

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, w centrum znajduje się punkt z opisem „Szara Studnia”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „Szara Studnia”
Ziemia49°14′39″N 19°54′45″E/49,244136 19,912372

Szara Studniajaskinia w zboczu Małołączniaka w Dolinie Miętusiej w Tatrach Zachodnich. Wejście do niej znajduje się w zachodnim zboczu Kobylarzowego Żlebu na wysokości 1750 metrów n.p.m. Długość jaskini wynosi 125 metrów, a jej deniwelacja 50 metrów[1][2].

Przekrój jaskini
Kobylarzowy Żleb

Opis jaskini[edytuj | edytuj kod]

Jest to typowa jaskinia lodowa o ukształtowaniu pionowym. Zaczyna się 10-metrową studzienką (Studnia ze Śniegiem) a kończy 21-metrową studnią (II Studnia).

Z wejściowej studzienki ciąg główny prowadzi przez pokrytą lodem niewielką salkę i dalej przez szczelinę między ścianą a lodem do stromej lodowej pochylni – Ślizgawki. Stąd:

  • można iść korytarzykiem wytopionym w lodzie do niewielkiej salki i przez wąski lodowy przełaz do zawaliska.
  • podejść korytarzem pod wysoki Lodowy Prożek za którym znajduje się Sala Pod Wantą (4 x 5 x 6 m). We wschodniej części sali zaczyna się korytarz prowadzący do rozgałęzienia:
    • na prawo zaczyna się ciąg prowadzący do 4-metrowego kominka kończącego się szczeliną.
    • idąc kilkanaście metrów prosto Zawaliskowym Korytarzem dochodzi się do 21-metrowej studni. Jej dno stanowi zawalisko[3].

Przyroda[edytuj | edytuj kod]

W jaskini cały rok zalega śnieg i lód tworząc nacieki lodowe (najwięcej w Sali pod Wantą i okolicach Lodowego Prożku). Roślinności w jaskini brak[3].

Historia odkryć[edytuj | edytuj kod]

Jaskinia została odkryta w 1998 roku przez Zbigniewa Tabaczyńskiego ze Speleoklubu Tatrzańskiego[4].

W latach 1998–1999 podczas kilku wypraw grotołazów ze Speleoklubu Tatrzańskiego osiągnięto dno jaskini. Próby przekopania zawaliska na dnie II Studni nie powiodły się[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jerzy Grodzicki (red.), Jaskinie Tatrzańskiego Parku Narodowego. Jaskinie wschodniego zbocza Doliny Miętusiej, PTPNoZ, Warszawa, 1999
  2. Jaskinie Tatr [online], 23 sierpnia 2017 [dostęp 2018-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-08-23].
  3. a b Jaskinie Polski, Państwowy Instytut Geologiczny – Państwowy Instytut Badawczy [online], jaskiniepolski.pgi.gov.pl [dostęp 2016-03-06].
  4. a b Szara Studnia, Oficjalna Polska Strona Taternictwa Jaskiniowego przy KTJ PZA – opis jaskini, plan [online], www.sktj.pl [dostęp 2016-01-13].